روانپزشکی، رویکردی بیولوژیکی برای مراقبت از سلامت روان است و توسط روانپزشک یا همان متخصص اعصاب و روان انجام می شود.
گاهی اوقات متخصصین مغز و اعصاب نیز داروهای روانپزشکی را تجویز می کنند.روانپزشکان برای تشخیص و درمان اختلالات، از دیدگاه بیولوژیکی و پزشکی آموزش دیده اند. برخلاف روانشناسان، روانپزشکان می توانند داروهایی را برای کمک به مدیریت علائم تجویز کنند.
تمرکز جلسه روانپزشکی، بر ارزیابی علائم فرد، تشخیص و تعیین اینکه آیا دارو یک گزینه درمانی مناسب است یا خیر، می باشد. روانپزشکان همچنین ممکن است آموزش یا مشاوره مختصری درباره مسائل سلامت روان ارائه دهند، اما مداخله اولیه آنها اغلب دارویی است. داروهای تجویز شده توسط روانپزشکان می تواند شامل داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی، تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد اضطراب و غیره باشد.
جلسات روانپزشکی معمولاً در مقایسه با جلسات روان‌درمانی کوتاه‌تر هستند و تعداد جلسات ممکن است بر اساس نیازهای فرد و ماهیت داروهای تجویز شده متفاوت باشد.
هدف روانپزشک، کاهش علائم و تثبیت سلامت روانی فرد از طریق مدیریت دارو است.
جلسات روان‌درمانی و روانپزشکی هر دو جز ضروری و گاه مکمل برای مراقبت از سلامت روان هستند، اما در رویکردها، اهداف و متخصصانی که آنها را انجام می دهند تفاوت دارند.
در حالی که روان‌درمانی بر صحبت و مداخلات رفتاری برای ارتقای بهزیستی عاطفی تاکید دارد، جلسات روانپزشکی شامل ارزیابی های پزشکی و در صورت لزوم تجویز دارو برای رسیدگی به جنبه های بیولوژیکی شرایط سلامت روان است.
هر دو نقش مهمی در ارتقای سلامت و رفاه روانی دارند و انتخاب یک یا هردوی آنها به ماهیت و شدت نیازهای سلامت روان فرد بستگی دارد.